کد مطلب:29786 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:91
مجال یادكرد همه آن متون و طرق و اسناد نیست؛ چرا كه خود، نیازمند كتابی سِترگ است؛ ولی نمونه ای از آنچه را كه محدّثان و بزرگان آورده اند، می آوریم. پاره ای از آنان، پس از یادكرد روایت، بر آن ایراد گرفته اند و گروهی هم درباره آن بحث كرده، آن را صحیح شمرده اند و در مجموع، به مقدار كافی و قانع كننده در مورد آن، روایت موجود است. آن گاه، نام چهل و سه تن را یاد می كند.[1]. بی گمان، آنچه در الغدیر آمده (چنانچه خود علامه امینی اشاره كرده است)، نام تمامی كسانی نیست كه حدیث را در آثار مكتوب خود آورده اند و علامه امینی از افراد مشهوری چون فخر الدین رازی در التفسیر الكبیر[2] و رافعی در التدوین و دیاربكری در تاریخ الخمیس و... [3] یاد نكرده است. اكنون نام برخی از این گونه كسان را كه علامه امینی شناسانده است، می آوریم: حافظ ابو بِشْر دولابی، حافظ ابو جعفر طحاوی، حافظ ابو جعفر عقیلی، حافظ ابو القاسم طبرانی، حاكم ابو عبد اللَّه نیسابوری، حافظ ابن مردوُیِه اصفهانی، ابو إسحاق ثعلبی، ابو الحسن فقیه ماوَرْدی، حافظ ابو بكر بیهقی، حافظ خطیب بغدادی، حافظ ابو زكریا ابن مَنْده، حافظ ابن حَجَر عسقلانی، حافظ جلال الدین سیوطی، نور الدین سَمهودی، حافظ ابن حَجَر هیثمی، نور الدین حلبی، حافظ ابو الحسن عثمان بن ابی شَیبه، حافظ قاضی عیاض.
بسیاری از عالمان و محدّثان اهل سنّت، حدیث «ردّ الشمس» را گزارش كرده اند و برخی افزون بر گزارش، بر صحّت و استواری آن نیز تأكید كرده اند. علامه عالی قدر شیخ عبد الحسین امینی (م 1390ق) می نویسد: